Plat liggend op de vloer van een schemerige kamer voel ik een zachte trilling in mijn borst rinkelen. De sensatie wordt sterker en luider totdat het klokkenspel invalt, alle spanning loslaat en ik verder wegzak in mijn oefenmatje.

Ik neem 's ochtends vroeg deel aan een meditatiesessie met klankschalen in het Banyan Tree hotel in Phuket. De serene omgeving is ver weg van de chaotische straten en overvolle stranden van het populaire vakantie-eiland van Thailand, waar witte zandstranden omzoomd door wuivende palmen de perfecte ansichtkaart taferelen creëren.

Maar dit is een heel ander deel van de Zuidoost-Aziatische bestemming; een toevluchtsoord dat herinnert aan de gelukzalige dagen voordat het massatoerisme zijn intrede deed.

Phuket, met een bevolking van ongeveer 400.000 mensen, zag in 2023 meer dan 11 miljoen bezoekers, waarvan ongeveer acht miljoen uit het buitenland, volgens het Thaise ministerie van Toerisme en Sport.

Al enkele jaren borrelt de bezorgdheid over overtoerisme op, vooral als het gaat om overbelaste infrastructuur; in het hoogseizoen kunnen de wegen overvol zijn met verkeer.

Maar Banyan Tree Phuket, een grand dame van het eiland die eind oktober haar 30e verjaardag viert, doet er alles aan om de rust te herstellen.

Credits: PA;

Bescheiden begin

Het hotel is opgericht op de plek van een voormalige tinmijn en is een succesverhaal op het gebied van duurzaamheid. Eigenaar Ho Kwon Ping en zijn vrouw Claire Chiang kochten het land waar het op staat vanwege de opmerkelijke blauwe kleur van de lagune.

Bij nader onderzoek realiseerden ze zich echter dat de kleur was veroorzaakt door de mijn en dat het land moest worden hersteld.

Met de hulp van lokale arbeiders herstelden ze het land beetje bij beetje en creëerden zo een groen paradijs van tropische bloemen en vogelgezang.

In plaats van een vakantiehuis te bouwen, besloten ze een hotel te bouwen, waarmee ze een van de grootste luxe hotelgroepen in Azië oprichtten en het Thalang-district van Phuket veranderden.

Naarmate het succes van het hotel groeide, nam ook de populariteit van Phuket toe en werd het eiland een van de belangrijkste toeristische bestemmingen van Thailand. Banyan Tree erkent de impact van het toerisme, zowel positief als negatief, en heeft gekozen voor een proactieve benadering door samen te werken met de lokale gemeenschap.

Credits: PA;

De lokale gemeenschap ondersteunen

Als onderdeel van verschillende lopende projecten worden hotelgasten uitgenodigd om hun handen vuil te maken. Ik ervaar dit aan den lijve als ik een pot verf krijg aangereikt en naar de speelplaats van de plaatselijke basisschool wordt gedirigeerd.

Schoolkinderen glimlachen verlegen en vertellen me dat hun favoriete vak Engels is, terwijl ik aan de slag ga om de glijbaan en het klimrek te schilderen.

Het is zwaar werk onder de brandende Thaise zon, maar door het gelach van de kinderen en de opgewekte houding van hun leraren vliegt de tijd voorbij. Als ons werk erop zit, worden we beloond met flessen vers geperst sinaasappelsap die we van de kinderen krijgen.

Het hotel is diep geworteld in de lokale gemeenschap en organiseert schoonmaakacties op het strand, onderhoud van een mangroveplantage en een jaarlijks project om zeeschildpadden te beschermen. Het heeft ook een beroepsopleidingsprogramma dat voorziet in onderwijs en werkgelegenheid in het hotel.

Credits: PA;

Een opvallende accommodatie

Uitstapjes zijn slechts een van de manieren waarop Banyan Tree zich op Phuket onderscheidt van het gemiddelde luxe hotel op het eiland.

Ondanks dat het hotel op korte loopafstand van de zee ligt, heeft het geen waterkant. In plaats daarvan richt het zich op het bieden van een unieke holistische ervaring, compleet met spa en golfbaan.

Ik verblijf in een van de Serenity Pool Villa's, met een privézwembad, een jet-zwembad en een met bomen omzoomde ligweide.

Op mijn tweede ochtend in het hotel bestel ik het drijvende ontbijt. Twee obers arriveren bij mijn villa met een enorm rieten dienblad vol met schotels, die ze voorzichtig in het zwembad leggen.

Ik zwem na mijn maaltijd en duw het rond het zwembad terwijl ik eet. Het eten bestaat uit perfect gestoomde garnalenknoedels, kip en gebakken rijst, evenals koffie en vruchtensap.

Naast roomservice heeft het hotel vijf verschillende restaurants en twee bars, waaronder Thais restaurant Saffron en de nieuwe Tin Tapas bar, die een eerbetoon is aan de oorsprong van het hotel als tinmijn.

Ik probeer ze allebei uit tijdens mijn bezoek. De keuken van Saffron is delicaat en verfijnd. Als voorgerecht heb ik een lichte en luchtige zeebaars salade met zure groene mango, gevolgd door de flambe ossenhaas met Thaise whisky saus als hoofdgerecht. Mijn hoogtepunt van de maaltijd is echter het dessert: kastanje met gekarameliseerde pruimensuiker en gezouten kokossaus.

Bij de Tin Tapas bar, die op een pier in het midden van de lagune ligt, bestel ik een negroni en kijk naar de zonsondergang boven de bomen. Er is iets magisch aan de zonsondergang in Thailand, je ziet rood- en oranjetinten waarvan je niet wist dat ze bestonden. Vogels duiken en zwaaien over de lagune terwijl het licht vervaagt in de schemering. Ik heb me nog nooit zo vredig gevoeld.

Ik kan zien waarom gasten jaar na jaar terug blijven komen naar Banyan Tree Phuket. Ver van alle drukte of chaos is het echt een heiligdom en een herinnering aan waarom Phuket zo'n speciale plek is.